|
Kobieta stworzona przez Magdę (mikroplagiat - wiersz złożony z fragmentów twórczości Magdaleny Kuśmirek) kobieta nie z tej ziemi padnijcie na kolana albowiem słodka jest chwila u jej stóp kocha kochać silna i piękna w oczach rozbłyskują gwiazdy jest obietnicą nieba pułapką kwantową drogą mleczną tysiącem wyzwań i cnót nad jej czołem kłębią się zwoje myśli zmącone pytajnikami bystrych oczu pieści wzrokiem słowa rozedrgane niektórych myśli się wstydzi od stóp do koniuszków uszu ale niecałkiem wolałaby umrzeć przelotnie albo zrozumieć całym ciałem nawet jeśli ich nie wypowie ma długie włosy czasami ma ciemne innym razem jest blondynką i włosami rozjaśnia przyszłość przybierając jesienne kolory wiatr wokół jej włosów ma nierealne kształty masuje ramiona jej piękne wypukłości pachną kobietą to zapach płodności w długiej roztrzepotanej sukni pachnie wiosną ze względu na lekkość bytu waży tyle co nic jak figurka z wosku albo kot chciałaby żyć pełnią życia pieści wzrokiem nieśmiertelność przytula do ciebie nagie ciało podczas gorących pocałunków i wtedy chciałbyś umrzeć po zaćmieniu słońca szuka zagubionej siebie drżąca jest jej delikatność i nieśmiała wiecznie niespełniona wybucha wiosną w ciepłym puchu gdy spijasz słowa z jej rozchylonych ust i dotkniesz jej smutku jest bardzo malutka i miękka łabędzia szyja spory biust delikatne dłonie talia osy krągły brzuch gdy czuje na sobie dotyk dłoni ona płacze w upojeniu kołysze się w objęciach wstydzi się nie są to łzy na jesienne dżdżyste wieczory to tylko wilgoć na skórze domaga się tulenia cały świat przykłada do pulsujących wraz z oddechem miodnych piersi ciepłych w dotyku pachnących mlekiem kokosowym i trochę białą herbatą jest całkiem wyrozumiała wszystko rozumie jak kobieta swoją historię spisuje wiecznie piórem na wyczerpanym papierze albo na pogryzdanych kartkach przyłoży cię do piersi słodkie są jej pocałunki a kiedy zatęsknisz do zespolenia ciał poczujesz wiecznie niespełnienie zapłaczesz z bólu zrozumiesz czym jest jedność ma tylko jedną ostrą krawędź niemego buntu którą rżnie czasoprzestrzeń wzniecając popiół i kurz przy niej nie odróżnisz wczoraj od dzisiaj i jutra to się wszystko skończy rozłupane na dwie części kobieta nie z tej ziemi może być taka jak zechcesz jak ty zechcesz jesteś kreatorem skalgo, 10 lutego 2015 r. |